Sessizliği giyinmedim dilime bu sefer
bir kesik nasıl acıtırsa ellerimi
öyle yandı benimde cümlelerimin canı.
Fısıltılarımı çığlıklara çoğalttım
çoğaltıklarımıda dostlarımla paylaştım.

Top yekün bir savaş şimdi şiirlerde
top yekün acıya, hıyanete karşı duruş.
Gökler barut dumanlarını saklayadursun
ben gördüklerimi saklamıyacağım içimde.
Kusacağım kan gibi, dizelere.

Kayıp çocuklar için ağlayacağım
Kayıp giden gençlik için konuşacağım
ekmeğini azimleri ile ıslatan işçileri
ancak; mezarda huzur diyen emeklileri
kalemimin kömürüyle canlandıracağım.

Duygularımın eteğine; kimi zaman aşık gönül
kimi zaman yetim sahibi anaların isyanı sarılacak.
On parmağımla, iz bıraktığım yaşamımdan
parça parça anılarımda kelamıma sıkışacak.
Kalemimin teri, içimdeki yangınları ıslatacak.

Ben cümlelerle bütünleşeceğim.
Yaşam; benden duygu aynalarıma köprü bulacak.
Köprülerde; cümlelerden dem alanlar buluşacak.
İçimdekiler dışımdaki herşeye doğru akacak.
Kalemimin sesi. yüreğimin rengi olacak.


ALEV YAVUZ
28/01/2010