Tanrının boş zamanına gelse gerek,
Epey uğraştırmış O’nu.
O’na o güzelliği vermek.
Kime nasip olur bilmem ki?
O’nun güllerini dermek.

Gözleri Akdeniz yeşili
Canlı ve sıcak...
Roma sütunları gibiydi ondaki bacak.
Bakan dönüp bir daha bakacak.
Vallahi benim aklımı aldı alacak.

Yanakları Amasya elması gibi,
Hem kımızı hemde parlak.
Sevaptır diye bir daha baktım,
Böyle güzele bakmak.
Seyret O’nu ,
İstiyorsan dünyanı unutmak.

Bakışları titretirdi insanı,
Sanki zehmeri ayazı.
Dudakları dersen Honaz kirazı.
Kış gününde bile yaşatır insana yazı.

Boy dersen ondaydı,taptaze bir fidan.
Gülde yoktu ondaki endam.
O gülüşleri yok mu?
Offfff !!! aman aman.
Ben bir dağ oldum.
Sevda başımda duman.

Mümkün mü ona el uzatmak?
Kendi kendine gelin,güveyi oldu
Kim bilir benim gibi kaç ahmak..
Şeker yemekle eş derdik,
Onun dudaklarına bir buse kondurmak.

Çok yükseklerden uçardı,
Kaf dağındaydı O’nun burnu.
Yıllar sonra beni düşürdüğü meyhanelerde
Sarhoş mezesi olarak gördüm O’nu...

MEHMET ASLAN