beni öptüğünde ilk
korkmuştum
tırnaklarının köküne kadar
boşluk kokan ruhundan
iblise benzemem demişti
günahkarda değilim
çünkü günahta tek kişilik değildir
ruhum nefret eder çokluktan


beni öptüğünde ilk
harflerini unutmuş kara tahtalar gibi
hafızamı çalmıştı aylarca
içi oyuk zavallı bir
felsefe kitabına dönmüştü yüreğim
elimi aleme uzatamaz
söz dizemez olmuştum zamanın ipliğine


beni öptüğünde ilk
sokak kapısının kırk yıllık gıcırtısını
duyamaz olmuştum bir kaç asır
hayyamı anmıştım defalarca
susmanın ötesinde bir yerde diz çökmüş
gelmiş geçmiş bütün aşkların üzerine
ölüler misali uzanmıştım
dileğince şişirir kan rengi acılarımdan karnını
sonra bırakır sanmıştım




şimdi biliyorum ki
saklayacağım her aşkta
ey yanlızlık
senin en nadide payını
gözlerimi kapayıp öp diyeceğim ruhumu
nasılsa sana kalıyor
sevgilinin iskender edasıyla yıktığı
yaktığı yüreklerdeki aslan payı
sana da biraz düşer ey kahpe zaman
uslu dur yeterki bozma sırayı



















.........................z.ersoy