döneceğin umuda bu kaçın/cı seyr-ü sefer
ve gözlerime yansıyan kaçıncı mavinin muştusu
aldırmazlığımı silerken sözlerin bir bir içimde
masumiyetimin ellerine kir bulaşıyor
masumiyetim ölüyor habersizce

/

özleminle
dar.. karanlık sokaklı şehirler biriktiriyorum kendime
arka ceplerimde
şehrimin güneşi çekilirken perde perde
gidiş / inle
sen sevdamın üzerine atılan kör bir düğümsün
ben seni çözebilirim..ama..
ama neden!

/

kendi gölgemden bile bu kadar ürperirken
duvarlarıma çarpan sesini dinliyorum sen yokken
hasretinden çok sekme bir kurşun yarası bu bana
avuçlarımda sakladığım gül tütsülerinde yanıyorum
haberin yok benden

/

bak
neredeyse küstük kendimiz kendimize
yüreğim gitiğin o güne dargın ya.. gözlerin
gözlerin gözlerime şems yanar kendi halinde
ümitlerim satılırken haraç mezat
ve ..ve düşlerime şafak rüzgarı değerken
yine de silemiyorum seni yüreğimden
nar-ı sevdasin sen bütün hücrelerimde

/


hani suya vurulmaz ya hüküm..biliyorum
sana geçmeyen sözlerimedir işte bu kederim
yürek bu kadar gülşene küsmüşken
aşikar olan hasretlerimedir
sitemim..ve..ve ...
ulaşamadığım..o ulaşamadığım şafak mavilerine

yitirilimiş şehirlerdeki yiten sevgiliye