4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2588
Okunma
Bazı zaman olur kalem susar ben susarım aylarca ne bir şiir ne bir hikaye yazamam.İşte bu şiir böyle bir zamanda yazıldı.
Tükenmez denen kalemde,
tükenir bir gün.
Dizemez satırlara özlemini.
Öyle isterki kağıt,
Sılaya varıp yarin elini öpmeyi...
Utanır kalem,
Kağıttan utanır,zarftan utanır.
Sahibinin yüreğinde yanan kordan utanır;
Mektup bekleyen elleri kınalı yardan utanır...
Hani nehirler gibi coşan yüreği?
Yazdıkca yazan coştukca coşan,
O kalem değilmiş gibi,
Kıpkırmızı olur utancından,
Ağlayası gelir hırsından....
Kalem susar,şair susar....
Ölü toprağı serpilmiş gibi üzerine.
Sessizce ölümü beklemekte.
Ama şairin o yaşlı kalbi
Yinede o yari
İlk günkü gibi sevmekte....
MEHMET ASLAN
Sarayköy
5.0
100% (3)
Cevap Yaz