Gözlerim hala yollarda,seni bekliyor,
Marif hergün seni,hayal edip ağlıyor.
Gelenden,gidenden seni soruyor.
Söndüremiyorum,aşkından içim yanıyor.

Gün geçtikçe,saçlar beyaz olup ağarıyor,
Neden saçların ağardı?diye arkadaşlar soruyor.
Senin aşkından olduğunu kimse bilmiyor.
Bitiremiyorum,aşkından ciğerim yanıyor.

Yazılan şiirler,söylenen türküler beni teselli etmiyor,
Sensiz geçen günlerim,bence boş geçiyor.
Bu Dünya bana hergün zindan oluyor.
Unutamıyorum,aşkından yanıp tutuşuyorum.

Bazen kendi kendime unut şunu!diyorum.
Sigaramın dumanıyla,kendimi teselli ediyorum.
Sende öylesin sevdiğim sende.Öyle zannediyorum.
Hiçbirşey teselli olmuyor,aşkından deliriyorum.

Bazen de sonsusluğun sahibine sığınıyorum,
ALLAH’ıma dua edip,yalvarıyorum.
Ona huzur ver,onu üzme,çünkü onu çok seviyorum.Diye dua ediyorum.
İsyan etmiyorum,senin aşkından çıldırıyorum.

Artık Dünya’da herşeyi boş görüyorum,
Herşeyin gibi aşkında yalan olduğunu zannediyorum.
Bazen,kör kurşunu beynime sıkmak istiyorum.
Senin yolunda,senin aşkınla ölmek istiyorum.