Dünyanın zevkleri sonsuz değil hepsi geçici. Bir insan zenginse zenginliği ölümle noktalanacak, patron ise patronluğu elden gidecek. Herzaman ahiret ticaretini düşünmeli..Dünya gerçek müminiçin bir çilehane, ahiret ise ebedi sarayı. Yinede bu dünyayı tamamen de terk etmek adetullaha aykırı, birgünlük ömürde kalsa hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya çalışmalı, tabi ahiretini ihmal etmeden. Daha doğrusu misafir olduğumuz dünyada bir lokma bir hırkaya bürünmüş gibi kendimizi görmeli ki salih amelle ebedi yurda emin adımla göçebilelim.. Bir büyük sermayesi olan tüccar iş yeri kurar, gafilane davranıp zararına iş yaparsa iflas etmezmi? İşte hergün günah işleyende tüccar misali ahirette perişan olur. Saadat’ın büyük olması manevi ticaretlerini artıma gayreti içerisinde olmalarındandır. İnsanın kalben mahzun olmasında zarar yok, bilakis fayda getirir. Çünkü, Allah dostları arasında zengin olanlar bulunmuş, ama bir dakika kalpleri Allah’tan gafil kalmamış ve yüreklerini ahirete bağlamışlar, dünyaya değil.
İnsan fakir olmalı. Fakirlikten amaç, nefis ve benlikte fakirlik, dünya malından dolayı değil. Hz. Süleyman(a.s) Allah’tan dünya malı istedi, Allah’da verdi, ilk isteği olmasından dolayı cennete kırk sene sonra girecek. Allah Rasulü; dünya kiymetlerinden altın’ın daha haram kılınmadığı sıralarda hutbe irad etti , bir ara gözü parmağındaki altına takıldı ve parmağından attı. Soranlara; size bakarken zaman zaman gözüm ona takılıyor ve oyalıyorda ondan, diye cevap vermişlerdir. İşte dünya metası bu , dünya oyalamadan ibaret maalesef.
Dünya için Allah yolunu kaybetmek günahtır. İmam Hüseyin’in oğlu Zeynel Abidin’in kapısına bir fakir gelse hoş geldin, şeref verdin, bana ahireti kazandırmaya geldin der ihtiyacını karşılardı. Allah yolunda da manevi kazançlar var, ama talip olan çok az, mesala beşbin vird çekene ellibin vird sevabı verilmesinde olduğu gibi, yani bire on kazandırılıyor. Ahiret sermayesi işte bu.

Selim Abi yüreğine sağlık.
Harika bir şiir.
Saygılarımla.