5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1193
Okunma
Bir gün sen de seversin, bekle gör kaşı keman!
En taş kalpliye bile, aşkı öğretir zaman.
Utanıp kaçsan bile, köşe bucak bir süre;
Düşersin tuzağına, anlarsın aşk ne yaman.
Bir kere kapıldın mı, bu rüzgâra tüy gibi
Dönemezsin geriye, desen bile el aman
Kimseye diyemezsin, korkup söz olur diye,
Bir ulu dağ misali, çöker başına duman.
Kalbinde duyarsın da, o iflahsız sızıyı;
Çekersin ömür boyu, yârin olmazsa derman.
Yar dediğin de zalim biriyse senin gibi,
Yandığının resmidir, misal-i sarı saman.
Gecelerin tümüyle kararır zindan olur,
Kayar tüm yıldızların, katran olur asuman.
Anlarsın yavaş yavaş, neymiş gönül yarası,
Bu öyle bir derttir ki, biçare kalır Lokman.
Severken vefa ara, benden sana nasihat!
Olma sonra ben gibi, sevdiğine bin pişman.
(Mayıs 1987 - Ankara)
5.0
100% (2)
Cevap Yaz