0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
821
Okunma
Yıl bin üç yüz seksen dört, düştü dünyaya hilâl,
Takvimin yaprağında, kutlu gün sekiz Şevval.
Gecenin rengi düşmüş; gözlerine, kaşına.
Öncesi, sonrası yok; dünyada bir başına.
Melek misali ama nurdan değil mücessem.
Dile düşer korkarım, ismini gizlemesem.
Erken gelmiş dünyaya, narince kız çocuğu...
Henüz on günlük daha, Şubatın sert soğuğu.
Karagülümsün benim, kim demiş sana çakır?
Dikenine razıyım, yeter ki gel sen batır!
Çözersen sen çözersin, gidip ellere sorma!
Yoksa mahşere kalır, sır olur bu muamma...
10 Şubat 1988 - Çarşamba / Ankara
İzzet Kocadağ
