Bir varmış bir yokmuş diye başlamış vakit
Zifire boğulmuş bir gecenin şafağı zaman
Bir masum insancık vücut bulmuş dünyada
Yumuk yumuk elleri varmış…
Minicik bedeninde küçücük kafası…
Hıçkıra hıçkıra ağlamış…
Gözleri yumuk, daha açılmamış.

Gel zaman git zaman…
Eskimiş bir bir günler, geceler
Anası kuzusuna kul köle
Babasının tekmeleri ise gözyaşına bahaneymiş.
Ağlamaktan yorgun gözleriyle izlermiş annesi onu…
Onun gözleri hale yumuk, anlayamamış…

Günler kovalamış günleri,
Saniyeler hayli uzun, seneler fazla kısaymış
Hayatın ortalarında evlat,
Günden güne sararan ana
Oğlun dünyası hala siyah
Ve gözleri yine yumukmuş.

Vakti dolunca terk etmiş alemi anne
Babanın varlığı başka dehşet, varlığı başka…
Elinde haritası kaybolmuş gibi yabancı bir diyarda
Kalakalmış çocuk…
Oturmuş yavaş ve efkarlı…
Karanlık bir odanın en karanlık köşesinde
Ağlamış sessiz sessiz…
Ve dünyaya bundan gayrı daha karanlık bakmış…
Gözleri hala yumuk…Öylece kalakalmış…


canALİ