cerahat birikmeye başlamıştır,
hep bir adım sonra bu cerahat duracak sanırsın yada durdurmak için kararlar alırısn ve uygulamazsın,
o cerahat büyürde büyür,
artık o cerahat öyle bir hale gelmeye başlamıştır ki;
taşınmazlar defterine kayıt edebilirsin.
düşünürsün zamanında o cerahati neden oradan söküp atmadığını
pişmanlık başlar ve birdaha söküp atamayacağının güçsüzlüğü
kendine gelmen lazım, ya cerahat büyüyüp seni esir alacak ve artık sen sen olmaktan çıkıp o cerahat olacaksındır
yada o cerahatı kızgın bir bıçakla söküp atıp kendin olacaksındır.
bıçağın ucunu iyice ateşte ısıtmalısın önce,
sonra o cerahati kanatmadan en derinlerine kadar batırıp çıkarmalısın,
o ilk harekette dayanılmaz bir acı duyacaksın,
zamanın geçmesi için yakaracaksın tanrına
zaman geçecek yara kapanmaya başlayacak
kapanacak ve ondan sana küçük bir
iz kalacak..
iyikide kalacak o iz..
ona baktıkca güçlendiğini,tecrübelendiğini kendine ispatlayacaksın.
dik duracaksın ve nezaman çıkmaza girersen bakacacaksın o ize..
o sana güç verecek...
ne mutlu sana......
GÜNEŞTAN