hayatının akışında bir bentim, hayallerınde gulyabani.
gözyaşı çeşmelerin boşandıran, sıkıntılarının menbaayım.
sarartıp soldurdugum,kuruttugum yapraklarının faılı de
ne demeye sevdinki, azabının yegane adresiyim.

benim adım kahır, göbek adım cefadır ey sevgili!
hüzün tepelerinden kopup, gelen agrılı bulutum.
bilki yagmurlarım, cüzzam teridir ey sevgili.

yakarısın Allah’a olsun, nidan dağlara vursun.
bu hayatı sana zindan eden kahır dolu olsun.
sevgiyi solduran, günleri zehir eden; gülemeyen,
varlıgı ile cevri cefa çeksin, şeytandan beter olsun.

ahdim sevgiliye, sevda yolu kurmak, baht açmaktı.
yüzümü güneş eyleyip, yıldız yıldız neşe saçmaktı.
ruhuna melek dokunuşu öpüşlerimi, aşkımı sunmaktı.
bu hayatı sana saray edip, cenneti yalan kılmaktı.
oysa kurşunlar, idamlıklara degil bana gelmeliydi.
ceylana saplanan zehirli ok, bana degmeliydi.
daragacına on beşli genç degil, ip bana geçmeliydi.
zebaniler günahkarları cehheneme degil, beni atmalıydı.

yüzünü kara eden oldum, adını karaya çaldım.
yar yüzünü ekşitene, mecnun belası saldım
ferhatın elleri yakamda, kendime ah aldım.
yollarımı senden alıp, karlı daglara verdim
yalan olsun adım, şanım; iki paralık naaşım.
dolu dolu olsun en kuvvetli zehirle aşım
gülmek nedir bilmesin, belada olsun başım
seni sevindiremezsem eger, haram olsun bu genç yaşım.

ey sevgili! maksadım sana eza degildi
senı derde koyup, çaresiz koymak hiç degil
kul köle olaydım, oldum da yetmedi, yar!
niyetim seni kul etmek, söndürmek hiç degil.

dile! döneyim bir divaneye, uzak olayım
senden öte varayım, haram kul olayım
sevemedi desinler, rezil-i rüsva olayım
emret! bu canla herdaim yoluna kurban olayım....
..........
........
özcan çırak