3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1293
Okunma
annenlerle bize gelirdin oturmaya
oysa ben oturamazdım seninle
o iki yana örülü saçlarının yanında
kumtanelerini andırırdı
gülyüzüne hesapsızca savrulan
kan kızılı çiller
minicik ve sıcacık ellerinde
yanan dünyalarmıydı yoksa benmi
yüzüme vuran ılık rüzgardı
seni kovalayıp yakalarken ki
dalgalı saçların
annenlerle bize gelirdin oturmaya
aklımdan geçen;
senin narlı ballı yanaklarındı
masadaki kuru pastaların yanında
bahçede oynardık seninle
ve tüm çiçekler
emrine amade..
içimdeki yangının yanından geçmezdi
güçlükle tulumbadan çektiğimiz sular
oysa ben hergün yanardım
yana yana kanardım
nerelerdesin cocukça aşkım..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz