Namus dedin ne sandın sen namusu
Namus yüreğinde değilmi zevzek
Bilir bilmez yaydın sen bu kaosu
Söyle bana nasıl bilirsin zevzek.

Şöyle bir anlatki bende bileyim
Ben kendi kendime bir yön vereyim
Olurya birine hesap sorayım
Hesabı beynine sor sana zevzek.

Horlayıp durma sen dil yarasıyla
Bana anlat şunu tam manasıyla
Gelini, kızını ve anasıyla
Horlamakmı sence namus be zevzek.

Beynine işledin duyduklarını
Bir edepsiz ile gördüklerini
Namus diye öyle saydıklarını
Biz unuttuk yerme onu be zavzek.

Elin vijdanına koy öyle düşün
Bilmediğin sözü söyleme peşin
Bu böyle giderse zoralır işin
Sonra çaresiz kalırsın be zevzek.

El kadını senin için bir hiç’tir
Seninki sana namus ve güçtür
Senin gibi düşünenler hep piçtir
Şu piçliğe meyil verme be zevzek.

Namus derken hep kadını anladın
Bir kez olsun yüreğine kanmadın
çok naneler yedin hala aymadın
Neden bu işine gelmez be zevzek.

AKGÜL’üm yazarım eşit olmayan
Aç gözlüyü, çok yeyipte doymayan
Helal deyip başkasıyla oynayan
Zihniyete tüküreyim be zevzek.

29/12/2009/Antalya
Ozan AKGÜL