Soy çıkar karanlığı karanlıklardan
Geceyi geceden arala
Kamaşıp kapanınca hayranlıktan
Gözlerimi kirpiklerinle arala
Dünyamı bakışlarınla karala
Ben ona değil sana âşığım
Yıldırım Işığı’m

Koy avuçlarıma zeytin karası gözlerini
Günüme bir gece daha düşsün simsiyah
Bakışların ara ara ışısın
Kömür gibi kara kara yansın
İliğim kemiğim ısınsın

Bakışların göklerimde kapkaranlık ışısın
Dünyam aydınlansın
Aydınlansın da isterse dünya yansın

Koy avuçlarıma yüreğini
Tenimde dolanan yangını alsın
Sessizce seyret dinginliğini
Huzurla rengârenk düşlere dalsın
Dokunma sonsuza kadar öylece kalsın

Koy avuçlarıma ellerini
Hissetmeye çalış bendeki sana ait olan beni
Dalga dalga yaydığım sevgiyi
Geri çekme alelacele
Biraz bekle
Ya da bırak hep bende kalsın

Bakışların siyah ışık
Yıldırım Işığı’m
Göklerimde günümde
Ara ara çakan
Kör eden parlaklık
Fakat ne yazık ki bir anlık

Beynimde siyah yanıyor gözlerin
Siyahım simsiyah
Karanlığım zifiri karanlık
Ne olur bir anlık da olsa
Biraz aydınlık

Gözlerimde kapandıkça kapanıyor bulutlar
Karardıkça kararıyor yağmurlar
İçim seninle aydınlık
Yıldırım Işığı’m

Ruhumun yağmurlarında boğulduğum
Böyle sensiz böyle sessiz ve böylesine ıssız gecelerde
Umutsuzluk basar şehrimin sokaklarını diz boyu
Kaldırım kenarlarına düşer hayallerim
Akıntıya kapılır ışıl ışıl saman çöplerince
Serserice yüzen hafif ve ince
İzlerim hızla yok oluşlarını mazgallarda

Düşlerim yaşlarımla birlikte zir-i zeminlerde
Aşkın emin ellerde

Gözlerimi yumduğum anda
Siyah şimşekler çakar göz bebeklerimde
Havai fişek gösterisi görkemiyle
Art arda

Onlar
İçimin karanlıklarında gizlediğim
Sana diyemediğim
Bir başıma seyrettiğim duygular

Bırak gözlerini gözlerime
Hep öyle karanlık ışısın bakışların
Geceme günüme
Bir an için de olsa ışısın
Işısın da düşsün yıldırımlar önüme
Yeter ki ses gelsin ünüme
Ses gelsin
Yıldırım Işığı’m

Onur BİLGE