49
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
3929
Okunma
Aylardan ekim,
Hazan yüzlü bir gündü
Ayazında üşüyen yüreklerimizdi oysa
Ayrılığa kurulu !
Ne senin koca yüreğin
Ne benim zozan’ca sevmelerim
Kıramadı prangalarını ayrılığın
Neylersin !...
Sisli bir şehrin puslu ışıklarıydı gözlerimiz
Bir orman kıyısının fırtınasında asılı
Yağmura gebe sert rüzgarların
Çalısı çırpısıydık,dibinde duvarların...
Bir çay içimiydi son buluşmamız
Zaman deli bir kısraktı
Çılgınca ayrılığa koşan,
Rahvan...Tutulamayan.
Gülümsemelerin boşunaydı sevgili
Yüreğimin kırçıl bozkırlarına
İkimizde böyle olsun istemedik,biliyorum
Hem aldırma sen bana,çığlığım yazgımıza...
Hadi sevgili, unut gitsin gözyaşlarımı
İstersen son tebessümüm sana,
Minnacık ellerinin sıcaklığı da bana,
Armağan kalsın...Neylersin !...