...-Bir suç işlenmiş ve ceza almış hükümlüye;
En büyük ceza ne bilirmisin?
İDAM!!!
Ölmek değil canı acıtan.
Ayakların yerden kesilir,
Boynunda bir ip,
Havada öyle asılı kalırsın..
Hemen ölmezsin,
Can havli nedir anlarsın.
Bütün acılarındır o boynundaki ip,
Gün gün canını acıttıklarındır ilmek ilmek.
Sallanır durursun idam sehpasında,
Bir zamanı yoktur,
Vakit gelip geçmez bir türlü,
Uzar adeta can veremessin...

Oysa mühebbette bir ölüm şeklidir,
Beklersin öleceğin günü,
O güne kadar nasıl yaşayacağına sen karar verirsin.
Dört duvar arasınsda;
Deliye vurursun kendini belki,
Belki sessizliğe,
Belkide pişmanlık yakanı bırakmaz,
Hayaletler dolaşır peşinde kim bilir,
Uyutmaz uyku, pişmanlık kaplar etrafını...

Yada çekip vurursun kendini,
Bu en kolayıdır,en basit insanların seçimidir.
Kanlar süzülürken vücudundan,
Nabız atsada,beyin ölür.
Ne düşünebilirsinki artık,
Kalpte durur zaten biraz sonra.
Sen şimdi en zayıf halkaymışsın,
Kahramanımdın oysaki.
Çekip vurmuşsun kendini,
Suçunun cezası böyle olmamalıydı...

Ve lakin mezarına bile bekleme beni.

Şimdi bana kaldı diğer iki seçenek.
Seni sevmek en büyük suçmuş,
Hangisini seçeyim???