Resimsizlik çok kötü
Simsiyah tablolara esir olmak
Aynaya bak diyorum
Yüreğime çizdiğim orda, ben görüyorum…

Filmin şeritlerini kopardım maziden
Her karesine bir tuval
Her tuvale bir sen çiziyorum
Palete koydum duygularımı
Ezdikçe eziyorum

Resim yapıyorum ya arada
Boyalar hep yağlı
Karlı dağlara sığınıyorum yüreğimin yangınlarından
Ufku hep uzağa çiziyorum
Fırçayı elime alır almaz
Keşke, keşke onu çizebilsem diyorum.

Yeşil koyuyorum ağaçlara
Kirpiklerinin üstü gibi
Nedense kuş konmuyor tablolarıma
Uzaklardan gülümsüyor dudaklar
Hani uçabilsem diyorum
Kocaman kanatlarımla bekle
Her gece sana geliyorum…

Goncaları sıyırıp alamıyorum dudaklarından
Tablolarımda dudak rengi yok
Beyazı çaldım teninden
Kar beyaz, yansımalar beyaz, umutlar beyaz
Küçük bir çocuk neşesi yerleşiyor tebessümlerime
Ellerini tutuyorum
Gözlerim gözlerinde
Dizine koydum başımı, uyuyorum…

Şafak koyuyorum tablolarıma
Işıklar neşeli
Notalar kımıldıyor yapraklarda
Gölgelere seni çiziyorum
Kimse anlamıyor
Bir sen görüyorsun kendini
Bir de ben, biliyorum.

Mehtap bir başka çıldırıyor
Yakamozlar ayaklanmış
Lacivert bulaşmış gece karasına
Hasreti yırtıp atmış bulutların dansı
Ayak uyduruyorum
Gözlerine bakıp, “ Haydi!” diyorum…

En ücra yerine parmak izini koyuyorum
Uzaklarda küçücük çilekler
Yanaklarının pembesine benzer çiçekler
Bir ses! Dinliyorum
Gel der gibisin, duyuyorum.

Uzaklılar yordu beni
Sen de yorgunsun biliyorum
Gel artık
Gel resmim ol diyorum…