sonbahar hızla sarılırken kışın kanatlarına
ağaçlar inadına bahar ister gibiydi
torağa düşen yaprakları okşadı güneş son bir kez daha
parktaki ahşap masa ve taş bank beklerken beni
hüzünlü, sessiz ve kimsesizdi…


sanki gel diyordu, gel paylaşalım yalnızlığımızı
ikimizde de tesellisi ve telafisi olmayan ince sızı
istersen bir de çay ısmarlarım sana
en sevdiğin sözcükleri kazırsın bir köşeme
tabi varsa...
teslimiyet içinde yaklaştım yanına
sevgiyle aldı ellerimi avuçlarına…


hadi yaz dedi, yaz içinden geçenleri
neler geçmiyordu ki, hiç gerçekleşmeyecek düşler
hüznünü bir tül perdenin arkasına saklayan gülüşler
ve nice, nice vazgeçişler…


elimdeki kalem, rastgele gezinirken ak sayfada
birden üç harfe takıldı kaldı masada
yazmak istedikçe, o bir yerlerden kopuyordu
beni üç kurşun gibi, üç harfle yüreğimden vurdu...


bu öykü bir sonbaharda yaşandı
sırtüstü çimlere uzanan yapraklar olanlara tanıktı
silah sesini bir ben duydum, birde onlar duydu
üstelik yüzüme gülümseyip adını da aşk koydu...


Hatice AK/14.12.2009