Borçlu çıkmak kaygısıyla selâm vermekten kaçarsan,
İnancını hiçe saymış olmaz mısın, din kardeşim?

İyi günde yaklaşıp da kötü günde aramazsan,
Değerini hiçe saymış olmaz mısın, has kardeşim?

Mutlulukla havalanıp kıvranana pas geçersen,
Ölçeğini hiçe saymış olmaz mısın, can kardeşim?

Yağımla zor kavrulurken tencereme göz dikersen,
Vicdanını hiçe saymış olmaz mısın, kan kardeşim?

Çıkarına söz koparıp dürüstlükten dem vurursan,
Tıynetini hiçe saymış olmaz mısın, ey kardeşim?

Ömür boyu sömürerek düzen kurmaya kalkarsan,
Kutsalını hiçe saymış olmaz mısın, ah kardeşim?

Sözde uzlaşma ararken ailene zulmedersen,
Dengeleri hiçe saymış olmaz mısın, öz kardeşim?

Pek kalabalık ağzınla sürekli ahkâm kesersen,
Sinirleri hiçe saymış olmaz mısın, be kardeşim?

Dertleri devindirerek yürekleri sızlatırsan,
Duyguları hiçe saymış olmaz mısın, bre kardeşim?

Ağlayanın varlığıyla gönenmeyi hedeflersen,
İnsafını hiçe saymış olmaz mısın, vay kardeşim?

‘Haziran, 2007’