Yıllardan 1984 idi,
Erzurum da talebeyim,
Hafta sonu tatillerinde,
Lala Paşa camisine giderdik,
Camiin sağ duvarında koca bir levha vardı,
Nemi yazıyordu,
Sadece koca bir vav,
San ki dünya haritası gibi,
O zamanlar düşünürdüm,
Bu tek harfi niye asmışlar,
Acaba ne demekti,
…………………………..
Birde Yunus sormaz mı,
‘Sen elif dersin hoca, manası ne demektir’ diye
Ben henüz vavı sökemedim,
Ne bileyim elifin ne manaya geldiğini,
………………………………..
Yıllar yılları kovaladı,
Vavı da öğrendik elifi de,
Anlatmak bu güne imiş,
Son okuduğum kitap ta bu şiire ilham oldu,
Aldım kalemi elime,
İçimden geçenleri döktüm satıra,
Eskilerden bize kalan hatıra,
……………………………..
Anne karnında vav gibi duruşumuz,
Dünyaya geldik iki büklüm gidişimiz,
Kulluğun manası vav,
Elif ulûhiyetin simgesi,
O yüzden Allah ismi elifle başlar,
Bizler vav gibi mütevazı olmalıyız,
Öyle ister yaratan,
Öyle yaratmıştı,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
‘’İnsan iki büklüm olunca rahat eder anne karnında,
Boylu boyunca olsak ta kim rahat eder mezarında’’’
Musa bir dal olmuştu Firavun un karşısında,
Ama firavun un gözü elifte kalmıştı,
İbrahim ateşe yar olmuş,
Nemrut ateşe odundu,
Yunus vav olarak kurtarmıştı kendini,
Balığın karnında,
……………………………
Evvelinde elif olan kâinat,
Ahirinde bir ilahi nefes ile vav olur,
Her zerrede görünüyor bu sanat,
İnsanoğlu bükülerek yay olur,
Manayı bilmeyen vav dan bi haber,
Her dara düşende o da vay eder,
Ağaç olan elif, daldan ne haber,
Dallar sallandıkça daima hay der,
…………………………………..
Ve hakkın istediği bizden,
Hem vav ol hem de dal,
Hakka bağlılıktır özden,
Âlemleri seyre dal,
Bilmem nice olur hal,
Hayat bize bir masal,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Hayat vav la başlar elifle biter,
Tam elif olduğumuzda,
İmamın kayığındadır beden,
…………………….
Böylece bitti hayat,
İster beri al ister at,
Boşa mı geçti heyhat
Boşa gitmez asla hayrat,,

İşte vavla başladık ,elifle bitti hayat,,,