Nihayetin yamaçlarına doğru adımlıyorum
Zihnin ıssız karanlığında kalbimi hakkıyla anlayamıyorum
Ruhumun hilkatinden uzaklaşıyorum ve aşkın senfonisinde ey hak diyorum
Ne kadar mümkünse ve ölümün penceremden nazarını hissettikçe sancılanıyorum

Çaresizliğim umudun esaretinde bıçkın
Fakirliğim edebin serabında hırçın, lisanım halindeki harcım
Anlaşılır olmamak, kelimelerin tarihinden uzaklaşmak ruhumda hicrandır
Aşikârken kaybolmak, yitikliğin girdabında nefes almak kalbime bir hüzün veriyor

Kalabalıklar arasında yalnızlaşmak acı
Temaşa ettiğim çok nazarlar yorgunluğun esaretinden davacı
Gök kubbede kimler hancı, muhabbetin kavlinde inayetinle sen kaçıncı
Muştular neden bana yabancı, korkularım kimin ey yalancı, gül halimde bir baş tacı

Ağlamak kifayet etmiyor artık halimde
Aşk kendi âleminde ve zikreden kalplerin fevkalade uzağında
Gönlüm hicranla anlaşınca, hazan zarifliğiyle temaşa eğlediğim ortamda
Umut sevginin feragatinde, ihsan tevazuunun kollarında, ihlâs kalbin korumasında

İradem neden zafiyetlere meylediyor
Nefsim kaderimin sayfasında kimlere el pençe hizmet ediyor
Ruhum sessizliğe bürünüyor, aşk sancılar içinde halimde avdet ediyor
Lisanım ey hak derken ve kişiliğim teslimiyetinde zafiyet yaşarken rahmet bekliyor

Sabır gerekçeleriyle kalbime iniyor
Vakti ram etmek, sevdayı inayetle güzelleştirmek şimdi diyor
Şimdiye kadar göremediğim, kendi karanlığımda esaret ettiğim kalbim istiyor
İnşirah diliyor, sıratı bariz bir şekilde gösteriyor vicdanım elbirliği ile dirliğe eriyor

Anladım ki hala hakikatten uzağım
Aşkın sayfasında fevkalade şaşkınım, aziz nefeslerin hicranıyım
Artık halimde anlamlaşan sevdamla baş başağım ve umutlarda neyi anlayım
Varsa ihsanım, kalbimin sahibinden yanayım ve yalnızlığın davasında son hasadım

Ne derseniz ve nasıl zikrederseniz
Olsun niyaz ederim, selamı esirgemeden kalpten sevk ederim
Sizlere nasıl bir şey diyebilirim, halimin fakirliğinde yoluma devam ederim
Her zaman muhabbette kalın isterim ve lütfen niyazınızı eksik etmeyiniz beklerim


Mustafa CİLASUN