Zülüfünü sevdayla, kendine yar ederken,
Bir korkuya dalarak, gönlüne zar ederken,
Hilkattir ki bismillah, ömüre par ederken,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Gecem ki uykusuzdur, sen de bile uyku çok.
Düşsüz olan hayalde, rüyaların çok ve tok.
Siyah beyaz içinde, ruhun bile aşka yok.
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Akıl bile sorgular, aslında seviyorsun.
Geçmişten eser korku, sevmekten korkuyorsun.
Gündüzü gece yapıp, şafağı soruyorsun.
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Dört kapıyı bilirim, sevdamı özde gördüm,
Bir kışın sabahında, kardelen yüzde gördüm,
Baharın meltemiyle, firkati sözde gördüm,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Zühreyi yıldızına, sarılmış olan insan,
Kahrı zindan ederek yok ise ona mekân,
Halini arz etse de, piri de olmaz sultan,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Elifsin sen inayet, müştakı dilde gören,
Kar tanesi içinde, halini halde gören,
Bir akıla inanıp, sevdayı selde gören,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Görülmemiş bilirim, serçeşmeden yüzlerin,
Ehl’ibeyt çizgideki, muştakiden misalin,
Ebruya çalar iken hançer olan gözlerin,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Bilirim ben emsal yok, atıfetsin sen yarım,
Divana girmek için, varacağım tek darım.
Sevmiş seni bu gönül, narından olan harım,
Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…

Şahin Hanelçi
07.12.2009
Albania