Kaldığı yerden devam edecek yaşam.
Başım ellerimin arasında
geçirdiğim dakikalar
sona erecek.
Karmaşalarım dağılacak
bir dokunuşuyla tenime bahar melteminin.
Aşk eskilerden bildiğim bir masal gibi,
yeniden şekillenecek
hayata dönmem için.

Kısa olan ömrün hangi dönemecinde
rehin bırakılırki yaşam?
Bir hıçkırığa
yenik düşemez ki
alnıma yazılan kader.
Dağları denizleri büyütürsem gözlerimde
vardığım limanlardaki gemileri
bir bir yakarsam yüreğimin ateşiyle....
Nasıl yaşamadan
her gece dönerim
ben uyku dolu yastığıma.
Aşkı sararsam bembeyaz kefenlere
kezzap olup ruhumu yakmazmı?
Kızgın demirli mühürlermi yakışır lal dillerime.

Tükenmiş umutların girdapları
beni çekmeden ta derinlere
yüzümü yıkamalyım bahar yağmurlarıyla.
Öyle bir çıkmalıyım ki!!!
hayatın sahnesine yeniden;
kıskanmalı beni acıyarak seyreden.
Mutluluk çanları
benim içinde çalar biliyorum,
pembe konfetilerini
benim başıma da saçar neşeli çocuklar.
Hayata bir kere doğdumu insanlar,
dertlere türlü türlü çareler var.

ALEV YAVUZ