İbrahim vakarında İsmail’dir bu vakit
Hakk’a kurban edilen can mukaddes erenler
Bir koçla çıkıp gelen Cebrail’dir bu vakit
Merhamet bahşedilen an mukaddes erenler

Gök lerzeye gelirken yunar günah zeminde
Taşı kesen bıçakta kan mukaddes erenler
Huzura varmalıdır bir kulluk denkleminde
Safları sıklaştıran tan mukaddes erenler

Çizgiyi yitirmeden tamam olsa bu rükun
Kullardan beklenmeyen şan mukaddes erenler
Öyle bir ciddiyetle ve öylesi bir sükun
Vazifeden muteber han mukaddes erenler


Yolar O’na vardıkça yön mukaddes erenler
Güller O’nu derdikçe gün mukaddes erenler
Gönül O’na erdikçe bin mukaddes erenler

Olmazları olduran “KÜN” mukaddes erenler
Binde Bir’i bulduran “DİN” mukaddes erenler


Kurban; ikram etmenin, merhamet etmenin, kanaat etmenin, itaat etmenin, ibadet etmenin, affetmenin bir mukaddes vaktidir.