60
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
3889
Okunma

sıvasız duvarlarımın
gölgesine kilitlendi soluk nefesim
keşkelerin yağlı ilmeğinde
sallanırken düşlerim
gecenin ıssız duvağında
üşüyordu gözbebeklerim
ki…
ben sustukça
an kusuyordu bağıramadıklarımı
yüreğimin göğüne dokunan
toprak kokulu ellerim
kimliksiz korkularımın
yitik mabedinde
cennetini çaldırıyordu arsız çığlıklara
ki…
ben konuşsam
an göçerdi zamanın koynundan
ezgilerim
hüzünlü notaları yıkarken
umut katıklı ırmağımda,
aymaz karanlıklar
pençesinde parçalıyordu
rüzgarına soyunan insan yanımı
oysa…
ne çok türkü söylemişti/k/m
dalları en yeşil yerinden kopan
hazan işlemez gülüşlerimize
şimdi…
uzağımdaki ses
yakınımdaki sessizliğe
i ş g a l d i r
artık
Mehtap ALTAN
19.11.2009