2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1266
Okunma
Ne yazık ki ailem yazı ve şiir yazmama karşı çıkıyor. Oysa ben yazdığım sürece mutluyum. Bu güne kadar tam üç kez kalemimi kırdım ve aylarca yazı ve şiirlerime ara verdim ama işte o zaman sanki dünyam kararmıştı. İşte o hüzünlü ve mutsuz günlerimde eşime ve çocuklarıma kızıp yazdım bu şiirimi. Halen mücadele ederek yazı ve şiirlerimi yazıyorum ama nereye kadar dayanırım bilmiyorum. Sanırım dördüncü kez de kalemimi kırdırırlarsa ölmek en güzel armağan olacak bana.
Çünkü kalemim olmadan soluk almak en büyük işkencedir benim için.
Yazdığım sürece mutluyum, yazdığım sürece soluk aldığımı anlıyorum.
Yazmamak ölümden beter dir bana..
Ama yazacağım, yazacağım, yazacağım ta ki yaşadığım sürece son nefesime kadar yazacağım.
Kırıldı kalemim soluyor yüzüm
Kurumaz gözyaşım gülmüyor yüzüm
Mısralardan uzak ölümdür çözüm
İstemem kabrime gelme boşuna
Sarp dikenli yolda yanında oldum
Ömrümü adayıp kul köle oldum
Her nereye uçsan kanadın oldum
İstemem kabrime gelme boşuna
Yıllarca gül diye diken sevmişim
Gençliği yoluna boşa sermişim
Bu hoyrat ellere emek vermişim
İstemem kabrime gelme boşuna
Kitabım EFSANE beni anarsın
Özlersen kapakta resme bakarsın
Üzdüğüne pişman olup yanarsın
İstemem kabrime gelme boşuna
Solunca bedenim ağlama sakın
Arkamdan karalar bağlama sakın
Gözyaşı dökerek çağlama sakın
İstemem kabrime gelme boşuna
SABİHA SERİN
5.0
100% (2)
Cevap Yaz