Korkutuyor beni, bu sonbahar rüzgârları
Sonuna yaklaşmak bir şeyin adım adım
Ürkütüyor yüreğimi
Hiçbir şey dünkü gibi değil bugün
Ve hiçbir şey bugünkü gibi olmayacak yarın
An gelir soluğu kesilir yalnızlıkların
Her adımda çıtırtısı ağlamaklıdır
Yollara dökülmüş bu sarı yaprakların
Hüzünlendiriyor beni, bu sonbahar rüzgârları
Issız bir istasyonda
Kaçan son trenin ardından bakan bir yolcu gibi
Son tren, son durak
Yağmurlarla ıslanmış bu toprak
Savrulup giden o kurumuş yaprak
Ürkütüyor yüreğimi
Kısalan günlerin karaltısı
Her yanda o hüzün sarısı
Yavaş yavaş solan, kaybolan
Çocukluk düşleri, gençlik hayalleri
Usul usul ecelin yaklaşan eli
Ve
Ömür denen takvimin düşen yaprakları
Korkutuyor beni, bu sonbahar rüzgârları…



Gürsel İLERİ