1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
992
Okunma
Sabah saatlerinde bazen kahvaltıyı beklerken,
Dünyanın her türlü derdi içimden gelip geçiyor,
Ben onları kendimden uzaklaştırmak isterken,
Onlar etrafımdan ayrılmıyor, sürekli turluyor…
Bunlardan kurtulmak için hareket ediyorum,
Sanki somut biri varmış gibi kovalıyorum,
Kollarım yorulduğunda yanlarıma düşüyor,
Sıkıntılar az ötemde pusuda, beni bekliyor…
Her sabah aynı programla hayatı tekrarlıyoruz,
Hiçbiri birbirinden ayrılmaksızın beni bekliyor,
Ayrılmaz bir gurubuz, güne birlikte başlıyoruz,
Hayat pencerenin dışından gülerek bize bakıyor…
Cevap Yaz