Gördüğüm beyazlığı papatya sanmıştım.
Ulaşılmaz karlı dağlarda akzambak,
Geceye vuran aklığı dolunay sanmıştım.
Yürek serinliğinde oturup kalmıştım.
Meğer ne kadar yanılmışım,
İlk güneşte eridi, yok oldu sanmıştım,
Meğer siyahlara bulanmış,

Al gördüm gül sanmıştım,
Dikenlerini güzellik saymıştım.
Dost diye yüreğime sarmıştım,
Bazı geceler düşlerime bile almıştım.
Güz rüzgârında sararıp düştü de,
Hazan yaprağı sanmıştım,
Meğer yoldaş bile olmamışım.

Gece ay olduğunda o sanmıştım.
Yüreğimi parlaklığına sunmuştum.
Gözlerinde kendimi bulmuştum.
Can diye dost bağıma almıştım.
Geceyi karşılayan tan vaktince anmıştım
Tan vakit karanlığına karışıp
Gün ortasında yok oldu sanmıştım,
Meğer olmayan vahada serapmış

Yaralanmış yüreklere dalmışım.
Gözlerinde dostluğa aldanmışım.
Endamına bakıp gönlünde yanılmışım.
Umut beyazlığına kanmışım.
Gelecek diye geceleri, günlere bağlamışım.
Meğer yıldız değil gezenmiş,
Deryalarda ayak izlerine bakmışım
Meğer derya değil, çorakmış.

Sarılıp hayaline,
Papatyalar s desteledim ellerine,
Hülyalarımı bıraktım gönül penceresine.
Dostluğu yazıp sinesine,
Al simle yazmıştım dostluk hanesine,
Aldanmışım gurbet elin güzeline,
Meğer ayak uyduruyormuş,
Hayal dünyanın düzenine,