Laf taşıyan kişi büyücüdür
Sihir yapar, şeytana tapar
Adam eti yer, sen iyisin der
Toplumu ger, edinir sağlam yer.

Maskaralık yapar güldürür
İlk fırsatta başları döndürür
Hem sever hem de sayar, iki-yüzlü
Herkesi alt eder bir ters bir de düzlü.

Alaya alır, kendisi arkada kalır
Sözleri ile gönül söndürür, şeytan güldürür
Kin, nefret ve öfkeye boğar
Enayi diye masumları sağar
Kişideki heybet ve hürmeti yakar
Bırakmaz kimsede vakar.

Sırma, sırma sırları ifşa eder
Kaş gözleri ile herkesi test ve mest eder
Sır emanettir, söylemek ihanettir
Yediğin nane değil, çiğ adam eti
Lanet dolu sunulur sana tabiat
Eşkalın belirlenemez, edersin cinlere biat
Tümden hayat olu elem keder
Kurtaramaz seni ne imam ne de peder.

Hayâları öldürür, haksızları güldürür
Kedi nankör, savunan koyu bonkör
Latifeden uzak kurar sinsi tuzağı
Eşekten çıkar sanma buzağı
Soy soya çeker, gün gelir seni de ezer.

Tükürsen yağmur yağarmış yüzüne
Ne yapsan fayda etmez zaten düzüne.

Çark döner, ocaklar söner
Bizim laf taşıyıcı lambadır, yanar-döner
Çoluk çocuğunun etini yemek kadar
Hatta ceddinin leşini yersin demektir
Anlayacağın neresinden tutsan zarar
Döner de döner yine kötülük sana döner…