Ey oğul, insan, suratın asmaz,
Tevazûya kafa, yoranlardan ol…
Yerdeki yüze, kimseler basmaz,
Yüzünü yerlere, sürenlerden ol…

İlimin irfanın, önemi mâlûm,
Kör kalma, onunla, eyle de talim,
Gün gelip kemâlde, olursan âlim,
Cehalet zincirin, kıranlardan ol…


Kulun kalbi, günde kırk kez, yoklanır,
Kibirden ıraklar, yunur paklanır,
“Yiğit gölgesinde, yiğit saklanır.”
Düşküne kol kanat, gerenlerden ol…

İyiye iyilik, “her” kulun işi,
Kötüye iyilik, “er” kulun işi,
Her iki cihanda, yer bulur kişi,
Sen bunun sırrına, erenlerden ol…

İnsan ne yaparsa, kendine yapar! ,
Ele tuzak kursan, ilk seni kapar,
Nefsine uyanlar, yolundan sapar,
Gururuna bir gem, vuranlardan ol…

Adamı küçülten, yalanla riya,
Yücelten dürüstlük, vakarla haya,
İnsanlık denilen, engin deryaya,
Üşenip çekinme, girenlerden ol…

Baban bile olsa, çekme sözünü,
Budaksa da, esirgeme, gözünü,
Daima Hakk’a, tam tut özünü,
Doğruyu arayan, soranlardan ol…

Mevlâ yerden, gökten, verir cömerde.
Sakın ha, sırrını açma, nâmerde
Korkma, gövdeni bas, merdoğlu merde,
Azmış yaraları, saranlardan ol…

Şakülü kendine, tut elden önce,
Tartıda hassas ol, ölçüde ince,
Zalime eğilip, bükülme bence,
Mazluma el pençe, duranlardan ol…

Rezil, rüsva olma, ele, âleme,
Kötüyle dost olup, gönül eyleme
Aman, el kızına, pek bel bağlama…(!)
O hassas dengeyi,kuranlardan ol…

İnsanın başına, gelmedik olmaz,
Dünyada geçmedik, kara gün kalmaz,
Hak yolun yolcusu, asla yorulmaz,
Gerekirse canın, verenlerden ol…

KURTOĞLU’m söyler de, kendisi tutmaz! ,
Amelsiz nasihat, beş para etmez,
Şundan ötesine, pek aklım yetmez,
İnsanı insanca, görenlerden ol…

Aşık Rifat KURTOĞLU