Ey
Cemali fievval hilali kokan yar !
Varlığım anlam ifade etmiyor var oluşun gerek.

Süfli hayatlar fahişesi yüreğim !
Sen toz kaldırmayasın diye benim daha ne kadar ağlamam gerek?

Kendisi olamamanın pençesinde kanatılan piçliğim!
Kaçma !oturmamışlık hastalığım artık bana bir ad koyman gerek.

Ruhumun koşturduğu at ,bedenim!… mevkiinde sıkı tutun,
Artık nefsine galebe çalman gerek .

Benliğimden uzak yaşayan kendim!
Vasfını yitirdiğin o yoksun hayatı yeniden bulman gerek.

Ey

Tanrı !

Herşeyi benim için ,beni de kendin için yarattın da ,
koyduğun senaryoda bana tonlanan rolde neden hep gitmem gerek?
Kendime de yabancılaştım bak, yörüngem de değersiz,
hep mi başkalarının renklerini göğe çizmem gerek?

Ey

Tanrı !

Çizmiyorum

ve

Oynamıyorum

Şimdi isyan mı ettim ,belandan mı korkmam gerek?
Beni merhametin sıcak göğsünde uyut Tanrım,
bir kara vakit affedileceğim, biliyorum şefkatine teslimiyet gerek .
Bundan sebep ki korkmuyorum,

Belâ’yı Kâlû Belâ’da Bellemişiz Olsa Gerek