Nefes nefese kalmıştım
Mecalimin iflas edeceğinin farkındaydım
Kalbim daralıyor, ter sanki halin suskunluğunu fırsat biliyordu
Lahza sessizce ima ediyordu, nedenlere ne vakit ineceksin diye sual eğliyordu


Ruhumun farkında mıyım?
O hal üzere ne kadar anlamlıyım, sanki yitik saikim
Kalbimin sahifelerinden neden habersizim, nazar gâh der geçerim
Bin hüzün içinde yaptığım secdelerim, kıyama dururken bırakmayan kederim


Sevginin lisanını öğrenmeliyim
Ne derlere göre şekillenmeyi muhakkak ki ötelemeliyim
Aidiyetimin ve hilkatimin ne olduğunu iliklerime kadar talim etmeliyim
Hangi sözü verdimse, sadakat göstermeyi ve bu anlam üzere görmeyi bilmeliyim


Hoyrat bir hal nefsin tabiatıdır
Neme lazımcılığın lahzasında ki ne acı bir gam-ı bühtandır
Hizmet ehli olmak, sakinin gönül sahrasında ki hilmini anlamak haktır
Edep kalbi ve ruhi manada firkattir, gönül ehli olmak insanlığın kulluk nişanıdır


Ehliyetimi bilmeliyim
Mükellefliğime tebarüz eden ilimlerle iştigal etmeyi telakki etmeliyim
Hal bilgisinden, emri mağ ruf için seferberlikten içtinap etmemeyi öğrenmeliyim
Her türlü asabiyeti terbiye etmeyi becermek için meşk ehlinin vecdine girmeliyim


Aşk ve ölümün ihsan şadını
Halimin derinliğinde kuşanmalı ve süruruyla yaşamalıyım
Korkunun bir bedeli var, hangi suskun duvarların ıstırabı var öğrenmeliyim
Nefesin azizliğinde, gönlün hakikate açılan sahnelerinde ihlâsa bürünmeliyim

Mustafa Cilasun