Bilirim
En çok gün batımını seversin
Sana geceyi getirdiği için
Gündüzleri Poliyanacılık oynamaktan bıktığında
Geceler seni kendine getirir
Odanın duvarları
En iyi arkadaşın olur
Cevap veremeyeceklerini bile bile
Anlatırsın

Anlatırsın
Mutlu anlarını
En üzgün zamanlarını
Belki çok güler
Belki ağlarsın
Kendini herkese kapatırsın
Bir tek duvarlarına açarsın

Tatmin eder mi seni bilmem
Sadece anlatmak yeter mi
Cevap beklemez misin
O soğuk taş duvarlardan
Duyamadıkların üzmez mi seni

O anlarda
Şarkılar yetişir imdadına
Hiç duyulmamış şarkıları keşfedersin
Bozarsın bütün sessizliği
Duvarlarına anlattıklarının cevaplarını
Şarkılarda ararsın.

Ve gece biter
Bütün bunların üstüne
İçindeki karamsar şair çıkar ortaya
Dökülü verir kaleminden
Birkaç kırgın cümle
Belki yaralı bir aşk hikayesi
Belki her gece beklediğin
Azrail’in pençesini
Ölümün soğuk yüzünü
Bazen mutluluklarını sevinçlerini
Yarım kalmış hayallerini
Ümit ettiklerini
Anlatırsın

İçenden geçenlerle
Sadece seni anlatan bir şiir ile
Biten bir geceye daha
Böylece noktayı koyarsın…


“Her şiir süslü cümleler den oluşacak değil ya
Yada iç burkan
Bu şiirde senden ibaret olsun
Az ama öz
Birazcık seni anlatan”…(SHR)