Bu can sana hasrettir her an sesini bekler.
Kutsal emanet gibi içinde seni saklar.
Sevdiğini söylemez adım demez dudaklar,
Sen sevdamın bülbülü yediğin ağı dutmuş,
Kalbini bilmem ama sözün beni unutmuş.

Uzanırdım dizine okşar idin saçlarım.
Ne bir kahır etmiştim ne de bildim suçlarım.
Baht karası her lahza matemdedir içlerim.
Bîçare müzdaribim âhın beni mi tutmuş?
Kalbini bilmem ama dizin beni unutmuş.

Özünde bu sevdanın böyle ayrılık varmış.
Sesini bir duymaya gönlüm bin can adamış.
Vuslat Kaf dağında hep masallara kalmış.
Zamanın değirmeni tüm anıları yutmuş,
Kalbini bilmem ama sesin beni unutmuş.

Bu sevda dehlizinde karıştın hep suyuma.
Sana açık bu kollar sarmak ister koynuma.
Mukaddes sevgi idin hükmeyledin boynuma.
Senin sevdan içimde taptığım taştan putmuş,
Kalbini bilmem ama özün beni unutmuş.

Sen gönlümün baş tacı sen mukaddes bir ilâç.
Sensizlik ölüm gibi bu yürek sana muhtaç.
Çorak toprak gibiyim her bir duygum sana aç.
Senden gelen bir fiske can acıtan bir şutmuş,
Kalbini bilmem ama yüzün beni unutmuş.

Müebbete mahkûmdur sinem siper olmakta.
Bahta cemre düşmedi bu sürgünden yılmakta.
Gönlüm firari lâkin figan arşı bulmakta.
Bakışın mest ederdi her anı bana mutmuş,
Kalbini bilmem ama gözün beni unutmuş.

2 Kasım 2009 Antakya

Mahmut Çetin Zorba