başı hep yukarıda
atardı adımını
sükseye bayılır
bozmazdı
çalımını

gözü kara
kabadayılar gibi
volta atmaya
bayılırdı
köpeği sevmez
lügatinde
nefret yazardı
kedinin tanımı

her sabah
müezzinden önce
iki defa öterdi

bir gün uzağındaki
genç yarkayı
canı çektiğinde
pislik düşündüğü
belliydi
kart zamparanın
iblis bakışından
ve kızaran ibiğinden

gagasıyla toprağı deşerek
öbekler yapmıştı
sanki darı ambarı bulmuş da
dağıtacak gibi
gorklayarak
el sallamıştı
akça pilice

toy yarka
sazan gibi
atlamıştı
tuzağın içine

olan olmuş
plan tutmuştu

tören adımlarla geçmişti
yine pis zampara
kümesin önünden
başı ermiş gibi
göğe

külhanbeylikten
yerli yersiz ötmekten
ve yeni yetme
piliçleri kandırıp
taciz etmekten
başka bir şey
bilmezdi zaten

bir de acıktığında
çiftçinin ortağı gibi
çalımla isterdi yemeğini

Sabahların billur sesi
Çöplüklerin efendisi

C.Çalık