Gün doğdu sabahlar oldu,
Karanlıklar bitti aydınlık oldu,
Yaşam denilen riskler yoldu,
Bu garip kendi kendine sordu..

Dün mutluydun, neden kayboldu,
Geçmiş aydınlık neden karanlık oldu,
Yoksa bu yaşayan dün yaşamıyor muydu,?
Düşünürken bak yine sabahlar oldu..

Okudu yazdı tüm geçmişini,
Umutlardı ona bağlayan geceleri,
Beklenen an nasıl olacak gelecekti,
Sonları hep ardın sıra ekledi…

Anlat, anlat kendini dinledi,
Neden içindekileri söylemedi,
Sırlarını kendi içinde gizledi,
Bu sonları birbirine ekledi..

Karanlık günler bitsin istedi,
Bunun için elinden geleni verdi,
Neden hor görüldü hiç sevilmedi,
Kendiside bu sorulara cevap veremedi..

Sıçradı irkildi kendine geldi,
Neden bu kadar kendini eleştirdi,
Bir an neden güzel gün görmedi,
Sorulara cevap için dili söylemedi,,

Hak hakikat dedi ve hepsini dinledi,
İçindekilerin birilerini aktarmak istedi,
Neden anlatınca kimse onu dinlemedi,
Bu sorular onun için hiç bitmek bilmedi..

Sonunda bu bilmeceleri çözdü,
Bunu zaman içinden gelen sözdü,
Söylenenler sadece iki kelam sözdü,
Zamanla aydınlık günleri gördü..