BİLİYORSUN

O kadar sıcak ki;
Kalbim,
Ellerin yanar diye uzatamıyorum.
Suskun kalıyorum,
Çırpınıyorum.

Sokaklarda arıyorum kendimi
Uğuldayan hayata bırakarak gölgemi
İçimdeki yorgun yüreği
Taşımanın acısıyla hayıflanıyorum.

Kalbimin söküğünde sen
Tamir edemedikçe
İlmek ilmek işlenmiş geceye
Her gece aşkı geçiriyorum.
Yaşamın deliksiz süzgeçlerinden..

Dokunmaya cesaret edemediğin kalbimle,
yıldızlar çalıyorum
en derin düşlerimden
Yolculuklara çıkıyorum aysız gecelerden..

Biliyorsun sevgili
Dudaklarımdaki utangaç beni
Herkesten saklar gibi
Kaçak dokunuşlar taşıyorum.
Ellerimdeki sevdanın nasırlarıyla

Sessizlik sonrası çığlığa karışan aklım,
yanıtları bir sende gizli olan.
En edepli küfürlerini kaldırım taşlarına
Tüküren bir çocuk mahcubiyetinden
kurtulan isyanım
artık gizleyemiyorum!

Sakın Sensizliğimi korkaklığıma verme
iki gözüm
NOT: Değerli eşim,bir tanem Muharrem ERKAN’a….


Nebahat erkan
13 şubat Cuma 2009