Odamın soluğu yok üşümekteyim
Bir ışığa muhtaç gibi yaşamak
Yorgunluğuma sebep sunamıyorum
Sen varsın peki ne eksik yüreğimde


Açıklayamıyorum kendime bile
Ne kadar sorsamda cevaplarım silik
Zihnim kendime oyun oynar gibi sadece
İşte oan gülümseyişin geliyor aklıma
Tekrar bir soluk alıyorum derinliğinde


Kadınım abu hayatım
Çareye açım ellerinde bana küsme
Senden kaynaklanmıyor yaşadığım hücrem
Deli yelkovanım esiyor istemesemde
Belki tek hatıraydı bana kalan
Sildim onuda gözyaşlarınla


Sol yanıma her deyişimde senin ellerin
Biliyorum nefesin kalbimde
Senden başka can yok bedenimde
Geçit vericem kendime sıkışığım kuytudan
Önümdeki ışık sensin kadınım ömürlüğümde


Kokunu versene özlemiştim yalnızlığımda
Anlatmak gereksiz belkide üzüntüden başka
Geçti gitti gözlerini kapa
Orda ben varım ellerini uzattığın noktada
Kadınımsın ömrü hayatınım anlamında..........