Peşimde gölgemi sürükleye sürükleye
Koluma taktığım yalnızlığımla
Açıyorum kapımı yine
Hep aynı, anahtar tıkırtısı
Hep aynı, kapı gıcırtısı
Buyur ediyorum yine, yalnızlığımı
Sobası yanmayan evimin başköşesine
Korkuyorum
Sana hasret ölüp gitmiş bedenimi, alsınlar diye
Bir gün bu kapıyı, bir çilingir açacak
Korkuyorum
Son nefesimi verirken
Yalnızlığımdan başka, yanımda kimse olmayacak
Tutup nefesimi, dinliyorum, sessizliğin sesini
Dünkü bebek ağlaması
Bugün sarhoş narası
Ne çabuk değişiyor her şey
Ne çabuk büyüyor, ne çabuk yaşlanıyor insanlar
Kimsenin yüzü, hatırımda kaldığı gibi değil
N’olur yalnızlığım, kimseye korktuğumu belli etme
Ve sen ayna! Her gün tek tek saçıma düşen beyazları
Gösterip gösterip bana gülme
Şimdi yatıp uyumak
Uykunun o hiçliğinde kaybolmak, belki de en iyisi
Nede olsa, uyurken unutuyor insan, çok şeyi
Seni bile yalnızlığım, seni bile!
Unutuyor korkuyu, açlığı bile unutuyor
Bak, başımı yastığa koyuyorum
Haydi, yalnızlığım sus artık, sesiz ol, ben uyuyorum
Haydi, Allah rahatlık versin
Sana da iyi geceler diliyorum…


Gürsel İLERİ