Bu dünyadan çağırır hayata kader beni
Cebimde birkaç umut, yalnız ve sokaktayım.
Dayanır gök kubbeme; ıslatır keder beni
Sırılsıklam on dokuz senedir ayaktayım.
Bu yağmurdan kamçılar eyledi heder beni
Karartır gök kubbemi; ıslatır keder beni.

Buğulanır göremem gözlüğümün camları
İliğime dek yakar benliğimi bu ayaz.
Sessizce boynu bükük doldurdum hamamları
İki metre kumaşın akındaymış bütün yaz.
Ne zamandır gönlümde yağmur döver damları
Çaresiz boynu bükük doldurdum hamamları.

Neden hissetmemiştim soluğunu ensemde
Beni ta can evimden yakacak bu avcının.
Umutlar hüküm giyer şu müzeyyen kâsemde
Bütün çirkinliğiyle karşısında Savcının.
Daha nice hülyalar tutuşurken busemde
Heyecan hüküm giyer şu müzeyyen kâsemde.

Sekerat vakti gelmiş lamba hala yanmakta
Gecenin perdesini yaracak mı sanıyor?
Faniler hüzün ile beni uğurlamakta
Bu doğuştan yarayı saracak mı sanıyor?
Şimdiden bir hasrete kalbim ekmek banmakta
Ve faniler nihayet beni uğurlamakta.

MEHMET DURAK

01.11.2009 -- ADANA – 23:26