Senin yerini dolduran olmadı...
uykularım, seven kişiliğim kalmadı
ne acılar, ne günler gördüm.

Senden sonra
o aşkımız, seven kalbimiz yok artık
aşkımız, kasırgalara
tayfunlara, dalgalara yenildi.

Senden sonra
ben ben olamadım,
bu halimi yalnız, Allah biliyor
birde ben biliyorum.

Senden sonra
eski kişiliğim, eski ben değilim
bir sen vardın, arayan soran
nasılsın diyen, hal hatır değer bilen
hepsi geride kaldı, tarihe geçti
o seven aşkımız.

Senden sonra
kaç tane kitap eskittim
içlerinde bir tanesi sendin,
sendin ama senin yerini
senin hasretini, o duygularını doldurmadı.

Senden sonra
elimde kalem kağıt,
kimi evde, kimi kaldırımda
kimi sokak da hep seni yazdım yaşadım.

Senden sonra
müzik bile hoş değil
dinlediğimiz, seyrettiğimiz o şarkılar, o filmler
yerini hüzne bıraktı?
her şey bitti derken, o aşkın gelir aklıma
yaşarım- yaşarım ama seni geri vermez
o geçen günler, aylar yıllar.

Senden sonra
ben ben olamadım,
senin veya benim
yani aşkımız belki antolojilere yazılacak
her kes duyacak belki bir gün sende duyacaksın
nasıl yaşadığımı o geçen yıllara
yenilmediğimi sende göreceksin.

Evet sen tarihe geçtin
aynı şehirde yaşıyoruz veya yaşamıyoruz
ama sen veya ben senin şehrinde
benim yaşadığım şehirde, senin hatıran kaldı
o hatıralar karşısında hep kahrolurum.

Senden sonra, ben ben olamadım
gerçek bir duygu yaşamadım
kendimi kitaplara, yazılara adadım
belki seni bulurum diye ama senden sonra
ben ben olamadım,
hayatım karardı senden sonra, senden sonra...


Özlem Şirleri
Muhammet PINALOĞLU