Dünya kul eylemiş kendine bizi
Geliş gayemizi bilenimiz yok,
Küçük dinlemiyor büyüğün sözü
Hiçbir nasihate uyanımız yok.

Herkes bilgi verir, kitaptan sözden
Kendisi mahrumdur bir gülen yüzden
Hem de uzaklaşmış manadan, özden
Bilgiyi eyleme katanımız yok.

Emeksiz kazancın yoluna bakar
Helâl lokmasına haramlar katar
Ar namus tertemiz, nikâhsız yatar
Hak Resul sözünü tutanımız yok.

Okumuş, yükselmiş makama çıkmış
Bin türlü rezillik yüzünden akmış
Halkın değerine alayla bakmış
Ar damar çatlamış, utanımız yok.

Sözüm ona, olmuş mana önderi
Kürsüden seslenir kutsi sözleri
Para diye fıldır fıldır gözleri
Hakkın rızasına bakanımız yok.

Emekli olmuşuz tembel yatarız
Dünyayı yönetir ahkâm satarız
Şeytanın balına gıybet katarız
Cami avlusundan çıkanımız yok.

İnsan ol, her güne hayırla başla
Gir garip gönlünde sevgiyle yaşa
Merhamet göster ki her uçan kuşa
Bir muhtaç elinden tutanımız yok.

İbrahim sen dikkat eyle kendine
Kardeşim de tüm insanlık ferdine
Çare ol ki bir kardeşin derdine
Ahiret yurdunda mekânımız yok.

H.İbrahim SAKARYA