10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1481
Okunma
Gökyüzüne saygı duyarak öksürmekti
pierre’nin yaşamı.
Dün eski bir fırtına koptu,
istanbu’lun yağmurlarla bölündü uykusu.
Babasını kaybetmişdi yıllar önce.
Pierre son nefesini eyüp’te vermişti,
ondan dı huzursuzluğu.
Babası çaktımı aklına,
saatler erimez olurdu,
sonbahara, benzerdi yüzü
ne onu unutabilimişdi, nede dedesini.
Kırkyıldır çınaraltın’da tükenmeyen sevgisini
bu gün gidecekti beyazıt’a.
Cıvıl cıvıl kuşlar ötecek di sahaflar çarşısında.
Hüseyin avni dedeyle dertleşecekdi biraz da.
Babası bulutlardan el sallamasaydı ona.
Cevap Yaz