Hep deriz dünyada nasıl oluyor da,
Kimse dinlemiyor söyleniyor hayatta,
Anlayan, dinleyen, bilmeyen ne anlar ya,
Yaşıyoruz işte zamanla acımasız dünyada,

Gülenlere bakarız, imrenirim derdi yok diye,
Söylemeyince anlamıyoruz içindekilere,
Özlenen o güzel iki kelime iki heceye,
Gözler öyle görmek istiyor istemese de

Ağlayanlara bakarız, dertleri ne çok diye,
Bilemeyiz nedir çektikleri bunca çile,
Ömürler hep çile çekmekle geçecek diye,
Gülmek bile istemiyor iç yüzleri niye..

Kimi zevki sefasında yaşar böyle işte,
Nasıl yaşıyorlar hissetmiyorlar bile,
Ömür ve gönüllere verilen işkence,
Birazcık etrafını iyi bak ve dinle,

Bir zaman sonra belki öyle olacağım,
Belki gülüp, belki ağlayacağım,
Kendimi yerlerin dibine atacağım,
Belki sevinçten göklere uçacağım..

Hayat bu yarın ne olur bilinmez,
Kaderin önüne hiç mi hiç geçilmez,
Zaman ne gösterir hiç bilinmez,
Zamanı gelince gönül hiç beklemez..

Ne diyelim sonumuz hayır olsun,
Gönüller hep sevgi ve neşeyle dolsun,
Mevlam herkese hoşnut kılsın,
Yaşam mutluluklara hep yol olsun…