soy SOPRANO çıplak bir nefes,
BAS bas... çığlık koparır,
kopamaz... ney,

sağır bir kelimeyse aşk,
mendilimle yasaklıyım,
porte çizgisiyle,
gam çekerim sürmelerime,
kilitli ağzımda solo,
ahrazı gelsem... es verecek,

gecenin hangi tonundaysa hüzün?
yıldızların saadet makamında,
serenatın yakamozlarca kayıptı,
aksi, imkansızdı dedim,
itinayla şiirin ayağına bastım,
gönlüme kaydı tüm hecelerim,
gece şahidim oldu,
diğer şahidi hiç sorma,
yalancı ve de gammaz,
bize kıydı zaman,
diyaframıma konan serçe,
göçebe artık gırtlağıma kadar...

indim c’ye
kalından inceye,
daha fazla gidemedim,
sana varmaya gücüm yoktu benim,
aslında c’ler korkutmuştu, aşk diye,
alfabeler söylenmişti dilimden,
aheste bir bestede,
güfteye vurma nakaratımdan,
tekrarıma tekrar çıkıyor... beni saçmalıyorsun,

do bir külah dondurma değilse de artık,
ayağı çıplak bir düş, üşütüyor kendini,
külahına anlatılan imgelerim, oktavına varır,
tükürüğünü yalayamıyor ki zaman,
sessiz harflerin kenarından,
perdeleri kapalı bir yaz akşamının,
pes diyen sesinden,
kazandım bütün yanlızlıklıkları,
ses duvarından...

kemanlarım kuyruğunu sallar,
utanır virgüllerim,
alet çantamdaki kırık hayal,
gevşemeden sıkılmışsa,
akordumuz hayallerimize eşlik edemeden,
gıdasız ruhlar düete kalkışır,
kalbim ritim tutturamasa da,
çalındığını zanneder,
gidişinin ayak ritimlerinde orkestra aklım,
sol...sol... sol... anahtarını unutma,
başka şeylerde çalınmasın,
vuruş, ağır konuştuysam... ciddiysen opera,

ölsem de gam yemem artık,
sura üflendiğinde,
vurgu uzunluğuyla boy attı, kurgularımda aşk,
gamlarımı majör basar... geçmişimi aranjör kasar,
kalemimi asar sözümü keser...

askerler gelmeden notalarıma,
çocukluk ağacıma çıkar... ıslıklarıma minörce konarım.

Sinem Şanlı