Coş be deli gönül dost kokusu var...


Bak âleme coş hele deli gönül
dost kokusu var sanki deli gönül
izin buldunsa sür hemen yüzünü
aklın sat pazarda coş deli gönül...

Eylendin durdun ne varsa gereksiz
halden anlamayan bize gereksiz
dost yoluna bir değil bin can fedâ
buldunsa kıymetin bil deli gönül...

Hû diyelim erler meydanına hû
bendedir bu câhil yolunuza hû
bildim vefasızlıkta yok bi huzur
vefalı eteğin tut deli gönül...

Gün bugün coş coş hele deli gönül
dost kapıda hizmet et deli gönül
er isen sözüne fedâ et ömrün
kovsalarda ayrılma deli gönül...

Câhilde arama hiç boşa vefâ
ne varsa erenlerde var göresin
yedi devrân etsende bu âlemde
dostun yanı cennet bil deli gönül...


15.22 / 17 Ekim 2009 - Cumartesi
Başakşehir - İstanbul

acîz ve fakîr
yedi güllerin dikeni
neyzen...



bende: kul...
hû: derviş selâmı, Bektaşi, Melâmi ve Alevi cemlerinde "hü" olarakta bilinir ve söylenir...