ANNEM,
GÜNEŞİN BATIYA DÜŞMESİYLE BAŞLAR
UZUN GECELER

Annem,güneşin batıya düşmesiyle başlar,
Uzun geceler..
Senin yokluğun ise, yüreğime düşmesiyle,
Avuçlarıma düşmesiyle başlar.
Sonra seni yazarım..!
Bir elimde hasretin, bir elimde yokluğun dua olur.
Dökülür hece hece, gözyaşı olup dudaklarımdan.
Bazen, iliklerime kadar ıslatır yalnızlığımı.
Yani sensizliğimi hasretin..!
Bazen de, bedenim de ter olup işler.
Gün olup yıl olup damarlarıma.
Bazen de ufak ufak tebessüm yağar..
Gözlerimden yanaklarıma doğru..
Çaresizce, usul usul..!
Ah derim o zaman..
Çünkü yüreğim,
Çünkü sensizliğim çok acır anne..
Çünkü sensiz gülmenin hiç bir anlamı yok anne..
Sensizliğin hiç anlamı yok anne, hiç bir anlamı yok.
Geceleri, dışarı çıkamam biliyor musun?
Yıldızlar sensizliğe ağlıyor çünkü..
Sensizlikte ıslanmak çok acıtıyor beni..
Çok üşüyorum o zaman anne ,çok üşüyorum..
Sen demez miydin, üşüme üşüme diye..
Şimdi sen üşütüyorsun anne..!
Yokluğun üşütüyor, sessizliğin üşütüyor..
Çaresiz kalışım üşütüyor, gelmeyişin üşütüyor anne..
Gelmeyişin üşütüyor, gelmeyişin üşütüyor..!

ŞAİR Yusuf BİTİM