kalbin duvarlarında usulca yürürken
kaç karınca uyanır kimbilir?
bilinir ki duvarlar tırmanılmazdır
düştüğümüz de
soluğumuzun kesildiği bundan olsa gerektir

son durakta işler biraz karışıktır
bir damla suda doğan aşk evreni kucaklar
sevgi sonsuzda gülümser ama
şöyleee bir derinden sevgi bu dense de
mevsim biraz sert durmaktadır
vazgeçilemezlerden geçip gerçek huzuru
gerçek sevgiyi yaşamak belli bir zaman dilimine sığmayacaktır..

sevgi sadece evrende ve yüreklerde
hissedilecektir ama sadece o kadar
işte özgürlük bu olsa gerek
yürekte biçimli
beyinde çok güçlü diri ve canlı...
ama sadece düşünmcede....
eylemsiz sevgiler böyle
yürek duvarlarında
kendi kendini yyok edecektir...

nasıl güzel ve derin bir şiirdi
teşekkürler sevgili dost bu şiir için...
mukayese yaptırdı
ölü tporağı serpilmiş düşlere canlılık verdi
sevigler saygılar..